ENVER BAKİ: PORTRELER

2

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

ALTMIŞ SENE DOSTLAR BİRBİRİMİZİ KIRMAMIŞIZ, BİRLİKTE YAŞAMIŞIZDIR

Kimi arkadaşlar dostluklarıyla, kimi arkadaşlar çalışmalarıyla , kimi arkadaşlar yardımseverlikleriyle bilinir.

Oysa Priştine’de yıllarca birlik ve beraberlik, saygı ve sevgi içinde yaşayan bir grup arkadaş vardı ki, dürüstlüğüyle, yardımseverlikleriyle, başkalarına saygı gösterip sevgi saçan, esnaflıklarıyla, mütevazilikleriyle kasabaya örnek olan bu grubun başında da Sabit Hacikurteş’tir.

Sabit Hacikurteş

Sabit Hacikurteş, Priştineli Kurteş Abi’nin oğludur. Yedi yaşındayken babası ilkokula kaydını yaptırmış ve 1930 yılları civarında doğumlu olan Şerafettin Tırnak, Bayram Pakaştiça, Mehmet Globoder ve daha birçok arkadaşıyla aynı sınıfta ders görmüşler. İlk dört sınıfı bitirdikten sonra da birbirinden ayrılmamış, hatta çevreleri daha da genişlemiştir. “Dostlar çevresi genişledikçe dostluklar da pekişiyordu” diyor Sabit Abi.

Babası 11 yaşındayken,  ayakkabı ustası olan ünlü Sait Kocadiş’e zanaat öğrenmesi için götürür. O zamanki Lokaç Camii ve Çarşı Camii arasındaki alanda, doğrusu bugünkü Meclis binası önündeki çevrede evlerinden her gün Sait Kocadiş’in dükkanına giderek zanaat almaya başlar Sabit. İkinci ustası olan Kadri Deveci ustada da ayakkabıcı zanaatını alır.

“Bu iki ustada zanat almaktan başka , esnaflık, dürüstlük terbiyesini bu iki ustamdan aldım. Küçük kasabamızdaki öteki çıraklar da dürüst, esnaf olmayı ustalarından öğrenmişlerdir. 1946 yılında kasabada kurulan “Bratstvo” ayakkabıcılar kolektifi – şirketi kuruldu. İvan Tomaşeviç adında birinin müdür olduğu kolektifimizde Tefik Siçan, Muhettin Zekir, Süleyman Büşra, Sali Hovarda ve daha birçok kasabalı ya yönetici ya da usta olarak çalışıyordu. 27 ustası ve kalfayla çalışmaya başlayan kolektifimiz, askerlik görevine gittiğim 1950 yılında 115 işçiye sahipti. 1953 yılında da kolektifimiz söndü.

İlkokul arkadaşlarımla olduğu gibi kolektifimizdeki arkadaşlarımızla olan dostluklar sürmüş, bu dostluklar mahallede de, sokakta da kolektifde de sürmüş, pekiştirilmiştir. Bu dostluklar 1951 yılında ben asker iken kurulan “Yeni Hayat” Cemiyeti’nde daha da genişleyerek artmıştır. Tek sözle bir zincir halinde olup, bizleri sadece ölüm ayırabilmiştir. Zaten arkadaşlarımın çoğu vefat etti. Bizleri ayakta tutan esnaflık terbiyesi, birbirimize karşı olan saygı ve sevgi idi. İnanın biz altmış yıl içerisinde bir defa olsun birbirimizi kırdığımızı hatırlamıyorum” diye anlatıyor Sabit Hacikurteş.

1951 yılında kurulan “Yeni hayat” Derneği’ne askerlik görevinden döndükten sonra, 1953 yılında siz de Derneğin çalışmalarına katılan Sabit Hacikurteş şöyle anlatıyor:

“Ben genellikle gençlerle bir arada bulunup çeşitli yardımsever etkinliklere katılırdım. Derneğimizin örgütlemiş olduğu gezilere “Gırmi” şenliklerine katılırdım. Bugün de “gerçek” Derneği’nin düzenlemiş olduğu din derslerine , din sohbetlerine, iftarlara, bayramlarda kurban etlerinin dağıtım çalışmalarına katılırdım.”

Türkiye’ye göç olayına da değinen Sabit Hacikurteş, “1956-1957 yıllarında Türkiye2ye göç konusunda da göç etmek isteyenlerin  bu göçten vazgeçmelerinde ısrarla onları vazgeçtirmeye çalışırdım. Ne yazık arkadaşlarımızın , akrabalarımızın çoğu göç etti. Bir arkadaşımıza veda gecesi örgütlediğimizde soframızda 40’tan çok arkadaş bulunmuştur. Bu da bizim birbirimize ne kadar saygılı, ne kadar birbirimize bağlı olduğumuzu göstermiyor mu?

Sabit Hacikurteş, “Bu ihtiyarlık günlerinizde sizi en çok sevindiren nedir” sorusuna da şu yanıtı veriyor:

“Gençlerimizin, arkadaşlarımın, kasabalıların bana karşı olan saygısı, her yerde selamlayıp saymaları. Bundan daha büyük bir şeref olabilir mi? Ustalarımızdan, abilerimizden almış olduğumuz terbiyeyi çocuklarımıza başarıyla aşıladığımızın bir belgesidir. Çocuklarımıza saygı ve sevgiyi, hoşgörüyü ve insanseverliği, yardımseverliği aşılabildiysek ne mutlu bize.”

Daha çocukluk günlerinde babasız kalan Sabit Hacikurteş, terbiyeli, namuslu ve dürüst olmasına, anası ve dayı karısı Feride yengesinin büyük etkisi olduğunu da belirmeden geçemiyor.  /Enver Baki/

P.S. Gazeteci, yazar ve şair Enver Baki’nin “ALTMIŞ SENE DOSTLAR BİRBİRİMİZİ KIRMAMIŞIZ, BİRLİKTE YAŞAMIŞIZDIR” başlıklı Sabit Hacikurteş ile yaptığı röportaj, 2006 yılında Priştine’de Arnavutça çıkan ve sayfasında Türkçe yayımlanan “Pensionisti” (Emekli)  gazetesinde yayımlanmıştır.

Sabit Hacikurteş 7.7.2016 tarihinde vefat etmiştir.