Bosna’da yaşanan ölümlerin, katliamların anılması bile çok büyük acı veriyor insana.
İnsanlıkta, insan hakları konusunda herkese ders vermeye çalışan Avrupalıların ne yazık ki gerçek yaşamlarında insan hakkı anlayışından, hiç mi hiç eser yoktu o günlerde. Fakat bugün de Okyanuslarda ölümle karşı karşıya kalan mültecilerin de imdadına yetişmekte, insanlık yanları meçhul.
Bosna savaşında yaklaşık 250 bin insanın öldürülmesi, sadece Srebrenica’da çocuk, kadın, yaşlı demeden 10 bine yakın insanın katledilmesi, insanliktan çok uzak bu anlayışın acı bir kanıtıdır.
Aradan çeyrek yüzyıl geçti, bulunan toplu mezarların sayısı, anaların savaşta kayıp sevdiklerine elbet bir gün kavuşur umudu hiç bitmiyor.
Oysa katiller ve yandaşları “katliamların yapıldığını” kabullenemiyor. Bu insanlık utancı bugün kabul edilmez, pişmanlık duyulmaz ve suçlular hak ettikleri cezaya çarptırılmaz ise, dünyamız yarın bu acıların tekrarlanmasına gebe kalır.
Fakat, bu defa roller değişebilir. Değişmeyecek olan şey, yine insanlık ayıbı ve yaşanacak acı olaylardır.
Işte bu nedenle ve bugünkü işin yarına bırakılmaması niyetiyle, tarafların acısını hafifletecek gerekli adımlar, bir dakika fazla geç kalmadan, ölenlerin ruhuna, kalanların sabrı ve umudu uğruna yapılmalıdır.
Srebrenica katliamı, dünyanın hiç bir yerinde yaşanmasın diyor, şehitleri saygıyla anıyorum.