PRİŞTİNELİ TÜRK ÖĞRENCİLERDEN HAYATINI KAYBEDEN SOMA MADENCİLERİNE ŞİİR

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Türkiye’yi yasa boğan Soma maden faciası, Kosovalıları da derinden üzdü. Kosovalı liderler, başsağlığı mesajlarında bulunarak,  Türk ulusu ve hayatını kaybeden madenci yakınlarının acılarını paylaşırken, Kosovalı Türk öğrenciler, duydukları üzüntüyü şiirlere döktü.

Kosova’nın başkenti Priştine’de Türkçe eğitimin  yapıldığı tek ilköğretim okulu  konumundaki “Elena Gjika” ilköğretim okulu Türkçe  9’uncu sınıf öğrencileri program düzenleyerek Soma madencilerini andı.

Programa, milli şair Mehmet Akif Ersoy’un memleketi olan Kosova’nın  batısındaki İpek şehrinde düzenlenen “ İpek Şiir Akşamları “ programına katılan İstanbullu şair Hüseyin Akın, İpek Yunus Emre Türk Kültür Merkezi Müdürü Mustafa Altuğ ve öğretmenler katıldı.

Okul müdür yardımcısı Daut Hamolar ile öğretmen Nadide Bırvenik tarafından hazırlanan program, hayatına kaybeden Soma madencilerinin anısına saygı duruşu ile başladı. Ardından da 9’uncu sınıf öğrencisi İrem Kasap’ın “Bir Kömüre. Bir Ömür” şiir ile başladı.

Şiirden duygulanan konuk şair Soma faciası nedeniyle yaşanan acının  burada  yankı bulmuş olmasının yanlız olmadıklarını gösterdiğini belirtti.  “ Kalplerin ve kafaların   birleştiği an, millet oluruz. Ne zaman ki kalpler ve kafalarımız ortak mesajın iletilmesinde birleşiyor o zaman kenetleniyoruz” diye belirten Hüseyin Akın, öğrencilerin her şeyden önce yaratıcı olmaları temenisinde bulundu.

Program, öğrenciler ve şair Akın’ın şiirleriyle sona erdi. /kosovaport/

Bir Kömüre Bir Ömür

Yüzlerce çocuk sabahları babasız uyanıyor artık

Kalbimiz kömür karasına kaplandı

Çalışmaktan yorulan o siyah bedenler beyaz bir kefende şimdi

Meğerse onların kaderi de, gözyaşı da karaymış

Soma’da yanan canların bedelini kim ödeyecek

Ellerimiz nasıl temizlenecek

Kömür artık kalbimizi yakıyor

Söyleyin şimdi hangi kömür ısıtır madende babası ölmüş çocuğun yüreğini

Bir avuç köümüre bir ömür fazla değil mi?

Canımız yanıyor, içimiz acıyor

Bizim tek verebildiğimiz iki damla gözyaşı

Oysa onlar bir avuç kömüre canlarını verdi

Onlara değer vermemiz için ölmeleri mi gerekliydi?

Aradığım  tek şey insanlık şimdi

O kömür karası ellerden kaçıldı yıllarca

Onların değeri bilinmedi

Şimdi arıyoruz o elleri, yüzleri

Ama gözyaşı onları geri getiremez ki

Bugün günlerden kömür karası

Ateş düştü yüreklere hepsini yaktı

Mekanınız cennet olsun

Sizin elleriniz bizden daha  temizdi…

Şiir: İrem Kasap