GAUDİ’NİN RÜYASINDA ADIMLAMAK

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Her şeyi aldı götürdü, sildi süpürdü yanlışları kaldırımların en köşesine batan, o ki toz duman etti acısını. Mazgallarından akan her damlada Katalan çaldı, Katalan söyledi Barselona.

Ben sevdim adımladıklarımı bu şehirde. Las Ramblas’ın gövde gösterisini, ışıltılı barlarını, akıl almaz üşengenliklerinde boğuştum ve yüzleştim çelişkilerimizle. ‘Ve bir kez daha anladım ki’lerle bir süreliğine uğraşıp durdum tekrar. Müzik vardı şehirde. Müzikle yürüyüp, müzikle baktım her gördüğüme. Şarkısını söyleyip, sarhoş oldum içmediğim denizinde.

Kusursuz bir kusurluluk içinde kabullenip, birtakım yüzleşmelerde boş zaman geçirdim. Harikalar diyarında bir büyüyüp bir küçüldü insanlar gözümde. Siluetler bir belirip bir kayboluyordu ve tak tak ayak seslerini alıp götürüyordu gözüpek ejderhalar. Kılıç kuşanmış şövalyeler düello sırasına geçip bağrına hançer soktukça, hazinelerini akıtıp durdu Barselona kan yerine.

Gaudi şaştı kaldı bu işe. Doğup büyüdüğü bu toprak kusuyordu sanki her ne varsa içinde. Kalmış, kalmamış, yaşanmış, yaş almış ama yaşlanmamışlıklarını. Pervasız savrulan eteklerine sokulup bir çatı arayan neşe dolu pürüzsüz kalabalıkları sarıp sarmalayan şehir, çektiği acıları taş kesildiğinde Sagrada Familia’da can bulan şehir, ne yalansız ne de tümüyle gerçek, biraz dürüst hafif de çapkın şehir.

Durmadı. Savaştığı her hücre kemikleşti Akdeniz’e meydan okudu kafasındaki. Gaudi parçalandı, her parçasını gömdü, sıva bastı, derz araladı mozaiklerinde Parc Güell’in. Şahlanıp göklere savurdu maskeli şövalyeleri Battlo’da ve o da şehriyle dans edip durdu, Milla açıp yelpazesini ateşledi geceyi. Yandı ve büyük yangın çıkardı, ateşe verdi fikirlerini. Fikirler kül olup serpişti her zerresine Barselona’nın. Ben ortak oldum bu yangına, kurunun yanında yaş oldum, yandım.

ATİLLA BEKSAÇ